Το παλιό δημόσιο πέθανε, ζήτω το νέο!

27/2/10
Η κρίση γίνεται καθημερινά ευκαιρία για όλους αυτούς που με «ευλάβεια» ολοκληρώνουν την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, στις προηγούμενες δεκαετίες υπήρξαν, ο κυριότερος μοχλός άσκησης «κοινωνικής» πολιτικής παλαιοτέρων κυβερνήσεων, που είχαν κάποια «συγγένεια αίματος» με την σημερινή! Τότε ανθούσε το πολιτικό αλισβερίσι και τα χαρτάκια της κλαδικής που άνοιγαν τη στρόφιγγα και το δρόμο προς το κρατικό χρήμα, με αντάλλαγμα την φανατική προσήλωση στις κομματικές προσταγές! Γαλουχήθηκαν ολόκληρες γενιές «πολιτικά ευνουχισμένων» ανθρώπων, που στελέχωναν ένα κοινωνικοπολιτικό παρακράτος, εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα, υπονομεύοντας όμως σε τελική ανάλυση το ίδιο τους το μέλλον!

Σήμερα η εποχή άλλαξε, η κυβέρνηση βλέπει ότι δεν μπορεί πια να αντλήσει περισσότερη υποστήριξη από τους δημοσίους υπαλλήλους και στρέφεται εναντίον τους, με επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων, με την πρόφαση ότι έτσι θα «κατευναστεί το τέρας των Βρυξελλών» ενώ ισχυρίζεται ότι στις διμερείς τους διαπραγματεύσεις, επιδίδονται σε «σκληρό παζάρι» υπηρετώντας τα συμφέροντα των εργαζομένων και τα εργασιακά κεκτημένα (χα, χα…).

Η αλήθεια είναι ότι το δημοσιοϋπαλληλίκι είναι τελείως αντιπαραγωγικό, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις βέβαια, όπως ο χώρος της Υγείας και των Ένοπλων Δυνάμεων. Κατάντησε έτσι με την ανοχή και πολλές φορές την καθοδήγηση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Αυτό συνέβαινε όταν λόγου χάρη, σε καταφανέστατα οικονομικά εγκλήματα, μίζες, εκβιασμούς και άλλες παρανομίες, δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική τιμωρία στους ενόχους, γιατί οι προϊστάμενες αρχές δεν ήθελαν ποτέ να μπει το μαχαίρι «βαθιά στο κόκκαλο», γιατί έτσι θα αναγκάζονταν να σταματήσουν και οι ίδιοι το φαγοπότι!

Τώρα πια όλα αυτά τελείωσαν. Μας ωθούν να παραβλέψουμε τις προ λίγων ημερών (περίπου 150) εξαγγελίες από τα «μπαλκόνια του ψεύδους» για πολλά χρήματα που δήθεν υπήρχαν και για μια υποτιθέμενη κίνηση αλλά όχι για πάγωμα της αγοράς… Τώρα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, κάποιοι επιθυμούν να μας λοβοτομήσουν, διαγράφοντας δια παντός κάθε εγκεφαλικό μας κύτταρο μνήμης! Τώρα που ως δια μαγείας μια νέα γενιά «Ελληνοποιηθέντων» θα γεννηθεί, άνθρωποι που αρχικά δεν θα έχουν βούληση και επιδιώξεις, άνθρωποι που θα δουλέψουν και για ψίχουλα, άνθρωποι που θα εξαργυρώσουν με χαρά την όποια ευεργεσία θα δεχθούν, ανοίγεται και πάλι ένας νέος δρόμος υποταγής μέσω της πρόσληψης τους στο δημόσιο. Το ρουσφετολογικό παρακράτος του δημοσίου τομέα θα αναζωπυρωθεί με μια τραγική όμως διαφορά! Οι τότε ήταν Έλληνες, ενώ τώρα…
Έρχονται ακόμη «καλύτερες» μέρες!!!

Εφιάλτης