Το ρητό «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα» άραγε το θυμάστε ακόμα; Την πλύση εγκεφάλου των κυβερνήσεων περασμένων δεκαετιών με την αποκέντρωση και την περιφερειακή «αυτονόμηση» με την εφαρμογή του θεσμού της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης με αιρετούς τοπικούς άρχοντες, τα θυμάστε άραγε;Λίγα χρόνια μετά ζούμε την πλήρη ανατροπή.
Πραγματοποιείται μια συνεχής διοικητική «αναδιάρθρωση» με προγράμματα τύπου Καποδίστριας 1 και 2, με συνεχή μείωση του αριθμού των δήμων και των περιφερειών.
Τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν 150, έγιναν 13 και τώρα θα γίνουν 3…
Υπάρχει πλέον μια τάση ενοποίησης και συγκέντρωσης στην πολιτική-διαχειριστική αλλά και οικονομική ζωή στο τόπο μας, κατάσταση που φαίνεται επιβεβλημένη αλλά μας αφήνει να αναρωτιόμαστε.
Μήπως τελικά κάποιοι σκοπίμως δημιουργούν κρίσεις σε διαφορετικά επίπεδα κάθε φορά, ώστε να επιβάλουν την επιστροφή μας σε απόλυτα συγκεντρωτικές δομές εξουσίας;
Μήπως διεθνώς αυτές οι καταστάσεις βολεύουν στη συγκέντρωση κάθε πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στα χέρια λίγων με τελικό προορισμό στα χέρια ενός;
Μήπως ζούμε μεγάλες στιγμές;
Εφιάλτης
