Ομολογουμένως το 2010 δεν φαίνεται να είναι η χρονιά των Ελλήνων. Παρατηρείται μια όξυνση της «βαριάς» εγκληματικότητας, με χρήση βαρέως οπλισμού κατά αμάχων, με όφελος λίγα ευρώ. Η παράνομη εισροή λαθρομεταναστών συνεχίζει απτόητα το φυλετικό ανακάτεμα της Ελλάδας. Η οικονομία, με τις ευχές των κυβερνήσεων του δικομματισμού, έπιασε πάτο, σε επίπεδα πτώχευσης. Η διεθνής κοινότητα, παρασυρόμενη από το σκοτεινό παιχνίδι κάποιων, μας συνέδεσε στη συνείδηση της, ως το μαύρο και κακό πρόβατο του πλανήτη.Η ελληνική κυβέρνηση, σε αντίθεση με την βούληση της πλειοψηφίας, θέλει σώνει και καλά να «περάσει» εν μέσω θύελλας, τρία νομοσχέδια-φωτιά! Την χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες, την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» και την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου… Γιατί άραγε τόση βιασύνη από τους κυβερνώντες; Δεν βλέπουν ότι προέχουν άλλες καυτές προτεραιότητες; Για ποιού τα συμφέροντα κόπτονται τελικά; Δεν νοιάζονται για το τι πραγματικά θέλουν οι Έλληνες;
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι οδηγός στο τιμόνι της χώρας, αυτός είναι ο θεσμικός της ρόλος άλλωστε. Δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζει το γεγονός της δεδομένης βούλησης του λαού, του οποίου τις τύχες ορίζει. Σε κομβικά ιστορικά σημεία, όπως αυτό που ζούμε σήμερα και παρ’ όλη την πρόσφατη λαϊκή εντολή, σώφρον είναι να οδηγούμαστε άμεσα μέσω της διενέργειας δημοψηφίσματος στον κυρίαρχο λαό, που θα κληθεί στο μέλλον να ζήσει με τις συνέπειες των όποιων πολιτικών αποφάσεων μιας κυβέρνησης. Φοβάται κανείς την λαϊκή βούληση όταν αυτή εκφράζεται μέσω δημοψηφίσματος και όχι μέσω των εκλογών; Γιατί;
Γίνεται όλο και πιο σαφές σε ευρύτερες κοινωνικές μάζες, ότι με τις πολιτικές κινήσεις που βλέπουμε δεν πρόκειται να ζήσουμε την πραγματοποίηση του Ελληνικού ονείρου. Οι πολιτικοί μας για ποιού το όνειρο κόπτονται τελικά; Για ποιού;
Εφιάλτης
