Εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας στα σχολικά εγχειρίδια.Εμπλέκεται άμεσα το επίσημο κράτος.
Δεν είναι προπαγάνδα ούτε απλώς κραυγές ή απειλές παρακρατικών ομάδων, ούτε νοσταλγίες του παρελθόντος που στοιχειώνουν την αλβανική πραγματικότητα, τα διάφορα σενάρια εδαφικών διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδας. Μια ακέραια γενιά μεγαλώνει στην Αλβανία διαβάζοντας στα σχολικά εγχειρίδια όχι απλώς ανιστόρητα και πράγματα εντελώς αντιεπιστημονικά, αλλά κεφάλαια και ανακεφαλαιώσεις για δήθεν «αλύτρωτα αλβανικά εδάφη» στην Ελλάδα. Ζητήματα ευαίσθητα τα οποία τρέφουν την μισαλλοδοξία, φανατίζουν τις ψυχές των νέων και προετοιμάζουν μια γενιά έτοιμη να γίνει στο μέλλον θύμα οποιονδήποτε κύκλων θα επιχειρούσαν ακόμη μια αναστάτωση και διένεξη στις σχέσεις των δύο χωρών.
Και τα πράγματα δεν είναι απλά. Δεν αφορά τα σχολικά εγχειρίδια μόνο των κατώτερων τάξεων της Δημοτικής εκπαίδευσης, όπου θα μπορούσε κανείς να το αντιμετωπίσει με χιούμορ και να πει ότι παραμύθια λένε στα μικρά για να βλέπουν όνειρα γλυκά. Τα πράγματα είναι άκρως επικίνδυνα όταν πάρει κανείς και ξεφυλλίσει τα Σχολικά Εγχειρίδια της Ιστορίας της Αλβανίας και της Γεωγραφίας των Αλβανικών Εδαφών της Τετάρτης (Τρίτης) Λυκείου. Ακόμη και αυτό της Αλβανικής Λογοτεχνίας, όπου για έναν εκ των διάσημων λογοτεχνών της Αλβανίας, γράφει ότι έχει γεννηθεί σε μια πόλη της Νοτίου Αλβανίας … την Κόνιτσα. Εκεί που τα παιδιά είναι πλέον ολοκληρωμένοι νέοι, διδάσκονται υλικό που θα κρίνονταν κατάλληλο μόνο για την «πνευματική κατάρτιση» ομάδων κρούσεως.
Και όλα τούτα με βάση το επίσημο πρόγραμμα διδασκαλίας του Υπουργείου Παιδείας και Επιστήμης της Αλβανικής Δημορκατίας, υπό την έγκριση του οποίου είναι και τα υποχρεωτικά σχολικά εγχειρίδια που χρησιμοποιούνται. Σε μια υπόθεση λοιπόν, όπου στους νέους διδάσκεται συστηματικά ότι τουλάχιστον το 1/5 των εδαφών της Ελληνικής Δημοκρατίας, (γειτονικής χώρας με την οποία όλα υποτίθεται ότι γίνονται στο πνεύμα του Συμφώνου Φιλίας και Συνεργασίας), συμπεριλαμβάνονται στα αλβανικά εδάφη, υπάρχει εμπλοκή της επίσημης πολιτείας της Αλβανίας. Δεν είναι βίτσια επιστημόνων, εμμονές ή ξένος δάκτυλος. Διότι τα εγχειρίδια έχουν γραφεί με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζεται κατ’ έτος απ’ το Υπουργείου Παιδείας, το οποίο και έχει εγκρίνει τα εγχειρίδια. Σ’ αυτά τα βιβλία ο Αλβανός νέος μαθαίνει ότι ο Αλιάκμονας είναι απ’ τα βασικά ποτάμια της Αλβανικής υδρολογίας, μαθαίνει για την οικονομία της Θεσπρωτίας ως σαν να πρόκειται για πόρους Νομαρχίας του Αλβανικού κράτους και άλλα πολλά. Τα οποία ούτε είχα την υπομονή να διαβάσω. Και όλα τούτα κάθισα να ψάξω, όσο οι γνώσεις μου το επιτρέπουν, στην προσπάθεια να ερμηνεύσω την αντίδραση της κοινής γνώμης στην επιθετικότητα που εκδηλώνει ομάδα της αλβανικής κοινωνίας, όπως είναι οι Τσάμηδες. Και πράγματι είναι να φρίξει κανείς όταν καθίσει και ερευνήσει τις σελίδες, τη γλώσσα που έχει χρησιμοποιηθεί, τον όγκο που έχει αφιερωθεί, έτσι ώστε το δηλητήριο να πιάσει κανονικά τη νέα γενιά της αλβανικής κοινωνίας. Στα βιβλία τα σχολικά της Ιστορίας, και ειδικά της Γεωγραφίας (όχι της Αλβανίας ως οφείλει το Υπουργείο να ασχοληθεί σεβόμενο το χώρο της Επικρατείας), αλλά των Αλβανικών Εδαφών, βρίσκει κανείς την πηγή αυτής της παράξενης και δυσκόλως ερμηνευμένης με τα κριτήρια της λογικής, έχθρας στους κόλπους του Αλβανικού λαού έναντι της Ελλάδας.
Δεν είναι απλό το θέμα όπως κακώς έχει τεθεί μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή γιατί να διδάσκονται τα παιδιά της ΕΕΜ τέτοια ανιστόρητα κείμενα. Ίσα – ίσα θα έλεγε κανείς είναι το λιγότερο τούτο, διότι αυτά τα παιδιά έχουν κάθε δυνατότητα να έρθουν σε επαφή και να αφομοιώσουν πηγές και κείμενα επιστημονικά τεκμηριωμένα, που δεν τους αφήνουν πληγές ούτε παρεξηγήσεις. Το πρόβλημα είναι μέσα σε ποια πλάνη συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον ίδιο τον Αλβανικό λαό.
Και είναι περίεργο πως διάφοροι παράγοντες από Ελληνικής πλευράς, που χειρίστηκαν θέματα εκπαιδευτικά με την Αλβανία διαγωνίζονταν μέχρι πριν από λίγους μήνες και του ποιος είχε περισσότερο βοηθήσει το Αλβανικό Υπουργείο Παιδείας και Επιστήμης, χωρίς να του έχουν θέσει αυτό το τόσο ενοχλητικό ζήτημα.
Οι διενέξεις του αύριο και οι παρεξηγήσεις του σήμερα δημιουργούνται στα σχολεία και είναι ευθύνη να παρέχεται γνώση επιστημονικά τεκμηριωμένη με σεβασμό στην ιστορία και τις ευαισθησίες των άλλων λαών, άλλο τόσο φίλων που τόσο συνδράμουν στην ευημερία του λαού της Αλβανίας.
Πέραν των άλλων βέβαια αποτελεί και υποχρέωση της Αλβανίας ως μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΑΣΕ. Όλες οι χώρες και οι λαοί στην Ευρώπη μετά την πτώση του κομμουνισμού ξαναγράφουν την ιστορία που διδάσκεται στα παιδιά, με σκοπό την διαιώνιση της ειρήνης που διέπει σήμερα την Γηραιά Ήπειρο.
Γιατί πρέπει να παραβλέπεται η περίπτωση της Αλβανίας κινδυνεύοντας έτσι την κατάρτιση μέσα απ’ τα σχολεία τα επίσημα και υπό κρατική ευθύνη μιας γενιάς ανθρώπων ταραξιών; Τα Βαλκάνια έχουν ανάγκη από περισσότερη καταλλαγή, την οποία κατά κύριο λόγο θα πρέπει να φροντίσουν τα κράτη. Ως μέλος δε του ΝΑΤΟ η Αλβανία έχει πλέον και τέτοια υποχρέωση να αναθεωρήσει τη δημόσια διδασκαλία σε ότι αφορά τους γείτονες και συμμάχους.
του Ορφέα Μπέτση
ΠΗΓΗ: Δερόπολη
