Σήμερα ζούμε σε μια μάλλον κατ’ όνομα «δημοκρατική και ευνομούμενη» πολιτεία. Αν για μια στιγμή πετάξουμε στην άκρη έννοιες, προβλήματα κι στεναχώριες και ψάξουμε στη μνήμη μας, θα θυμηθούμε εύκολα την τελευταία φορά που κάποιος διερχόμενος οδηγός, μη σεβόμενος την ώρα «κοινής ησυχίας» πέρασε κορνάροντας ή με σπασμένη εξάτμιση κάτω απ’ το παράθυρο μας. Θα θυμηθούμε την τελευταία φορά που ενώ μιλούσαμε στο δρόμο, σωπάσαμε απότομα την ώρα που μας πλησίασε κάποιος άγνωστος, φοβούμενοι ότι μας άκουσε. Θα θυμηθούμε σίγουρα την τελευταία φορά που λοξοδρομήσαμε για να μην περάσουμε μπροστά από ύποπτα άτομα ή στέκια. Θα θυμηθούμε την τελευταία φορά που κλειδαμπαρώσαμε πόρτες και παράθυρα του σπιτιού για να ξαπλώσουμε να κοιμηθούμε. Θα θυμηθούμε βέβαια την τελευταία φορά που τρομάξαμε στο άκουσμα ύποπτου ήχου στο σπίτι μας. Θα θυμηθούμε σίγουρα την τελευταία φορά που αδικηθήκαμε ή παντελώς αγνοηθήκαμε από Δημόσια Αρχή. Θα θυμηθούμε εύκολα την τελευταία φορά που νοιώσαμε την ισχύ αυτών με τις «μεγάλες πλάτες» επιβεβαιώνοντας την ίδια στιγμή το αδύναμο της θέσης μας. Θα θυμηθούμε σίγουρα ότι «κυρίαρχος λαός» είμαστε, αν τελικά είμαστε, για λίγες μόνο ώρες την ημέρα των εκλογών! Από την επόμενη και για πολλές-πολλές επόμενες μέρες… γίνονται άλλοι κυρίαρχοι, αυτοί που ήταν πάντα!Εφιάλτης
