Συμπατριωτισμός, ενοποίηση, σύνθεση. Αυτό είναι το τρίπτυχο του δόγματος Νταβούτογλου, του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών και βασικού εμπνευστή της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν.Στην ομιλία του στο Συνέδριο των Πρέσβεων της Τουρκίας τη Δευτέρα (18.1) ο Αχμέτ Νταβούτογλου αναπτύσσει τις βασικές αρχές της θεωρίας του για "το στρατηγικό βάθος" της Τουρκίας. Ο κ. Νταβούτογλου θεωρεί ότι η σημερινή Τουρκία έχει τις δυνατότητες να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο από τα Βαλκάνια (Βοσνία, Αλβανία) έως την κεντρική Ασία και από την Ανδριανούπολη (Θράκη) στην Υεμένη.
Πρεσβεύει ότι η Τουρκία, αξιοποιώντας την κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις νέες συνθήκες του σημερινού κόσμου, μπορεί να γίνει το κέντρο ενός γεωπολιτικού τόξου. Δίνει βάρος στο νέο κόσμο που αναδύεται οικονομικά και πολιτιστικά αφήνοντας πίσω τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Θεωρείται από πολλούς ότι το 560 σελίδων -αμετάφραστο στα ελληνικά ή τα αγγλικά- βιβλίο του Νταβούτογλου "Στρατηγικό Βάθος" αποτελεί τη βάση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων περίπου επτά ετών. Η συγκεκριμένη ομιλία παρέχει τη δυνατότητα να ρίξει μια σύντομη αλλά "αδιάσπαστη" ματιά στη σημερινή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και στο ύφος του εμπνευστή της.
Το συνέδριο των πρέσβεων πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα αλλά και στην πόλη Μάρντιν της νοτιοανατολικής Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με την Συρία για λόγους συμβολικούς.
Επισήμανση: Ο κ. Νταβούτογλου δεν αναφέρεται καθόλου στην Ελλάδα ή την Κύπρο, με εξαίρεση την αρχαία Αθήνα και τον Μέγα Αλεξανδρο.
Συμπατριωτισμός
Η έννοια αυτή, εξηγεί ο κ. Νταβούτογλου, αποτελεί τη βάση της συνεργασίας των Τούρκων με συγγενικούς λαούς ή ομογενείς.
"Όποιοι δεν έχουν ζήσει μια κοινή ιστορία ακόμη κι αν είναι συμπατριώτες, όπως στη Γιουγκοσλαβία, δεν μπορούν να προσδώσουν νόημα στο συμπατριωτισμό. Η υπηκοότητα δημιουργεί νομικούς δεσμούς, η έννοια 'αυτού που έχει μοιραστεί την ίδια ιστορία' δημιουργεί κοινωνικούς δεσμούς, μείξεις. Για το λόγο αυτό η βάση της χώρας μας, της κοινωνίας μας, η μαγιά της, είναι πολύ ισχυρή. Με την ίδια λογική, με την ίδια προοπτική δημιουργήθηκε από την αρχή η Δημοκρατία μας.
Η Αλβανία στα Βαλκάνια σήμερα, ή, ας πούμε, το Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Ιράκ, η Συρία είναι διαφορετικά κράτη - οι λαοί του Καυκάσου, οι λαοί των Βαλκανίων, οι λαοί της Μέσης Ανατολής είναι χωρισμένοι κατά διαφορετικά κράτη. Στην Ισταμπούλ όμως ή σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη μας, αν μπείτε σε μια πολυκατοικία, μπορεί να δείτε ότι σε ένα πάτωμα μένει ένας Αλβανός, στο άλλο ένας Βόσνιος, ένας Τσετσένος, ένας Αζέρος. Όλοι αυτοί, επειδή είναι προϊόντα αυτής της ανάμειξης, είναι κατ' εμάς, ισότιμοι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας. Κι επειδή συνδέονται μεταξύ τους με τα δεσμά αυτά -του 'συμπατριωτισμού-, θα συνεχίσει η δημοκρατία μας, ο λαός μας, το κράτος μας να ζει ενωμένο ως όλο".
Ενοποίηση
"Ο κόσμος χρειάζεται μια νέα τάξη. Ποιες θα πρέπει να είναι οι αρχές αυτής της νέας τάξης και ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει στις αρχές αυτές η Τουρκία; Πρώτον, η νέα αυτή τάξη πρέπει να είναι μια τάξη δεκτική, όχι απορριπτική. Δεν πρέπει να απορρίπτει καμιά χώρα, καμιά ήπειρο, κανένα λαό, κανένα χρώμα. Πρέπει να βασίζεται σε ταυτότητες που 'είναι δεκτικές'. Όχι στους άξονες Ανατολή-Δύση, Βορράς-Νότος. Αντιθέτως, πρέπει να προσφέρει στέγη, να καλύπτει όλες τις ταυτότητες, όλους τους άξονες. Τότε μόνο μπορεί να δημιουργηθεί μια τάξη που να ερίζει πως είναι οικουμενική. Προϋπόθεση μιας 'δεκτικής' τάξης είναι η δημιουργία μιας ενοποιητικής ταυτότητας.
Δεύτερο, αυτή η νέα τάξη πρέπει να είναι 'συμμετοχική'. Το παγκόσμιο σύστημα μπορεί να επιβιώσει αποκλειστικά και μόνο αν είναι συμμετοχικό. Το σύστημα των Η.Ε. δεν είναι αρκετό να βασίζει τη λειτουργία του στα πέντε μόνιμα μέλη. Οι δομές που στηρίζονται στις πολιτικές εξισώσεις που δημιουργήθηκαν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χάνουν πλέον σιγά σιγά τη βαρύτητα, την εγκυρότητά τους. Χρειάζεται να επιδειχτεί μια πιο συμμετοχική προσέγγιση. Είμαστε υποχρεωμένοι να αντιληφθούμε σωστά την αλλαγή της ευρω-κεντρικής δομής του 19ου αιώνα.
Ως αντανάκλασή αυτών ο 19ος αιώνας έγινε ένας ευρω-κεντρικός αιώνας. Ο 20ός είναι ένας αιώνας με κέντρο τον Ατλαντικό.
Αλλά με την εμφάνιση της παγκοσμιοποίησης, ιδού, οι άνοδοι στην Ασία, οι νέες αναζητήσεις στη Λατινική Αμερική, οι αναδεύσεις στην Αφρική, μας δείχνουν ότι στον αιώνα που διανύουμε, αν καταστεί δυνατόν να δημιουργηθεί μια συμμετοχική τάξη, τότε μόνο θα εξασφαλιστεί μια παγκόσμια τάξη και όποιοι συντελεστές μπορέσουν να συνεισφέρουν στη συμμετοχική αυτή τάξη αυτοί θα βγουν στο προσκήνιο ως σημαντικοί συντελεστές.
Εμείς ορίσαμε με την έννοια αυτή την Ε.Ε. ως στρατηγικό στόχο. Αλλά ποτέ δεν θα παραμελήσουμε τους δεσμούς μας στην Ασία, τις επαφές μας στη Μέση Ανατολή, τις ρίζες μας στα Βαλκάνια, ούτε τον Καύκασο και την Αφρική".
"Η Τουρκία αντιπροσωπεύει την εμπειρία της ανθρωπότητας"
Απ' τη μια μεριά, η Τουρκία υπερασπιστής της ανάμειξης Ανατολής-Δύσης και των διάφορων πολιτισμών στο πρόγραμμα του Συνασπισμού των Πολιτισμών, απ' την άλλη η Τουρκία άμεσος ανακλαστήρας των οικονομικών ανισοτήτων ανάμεσα σε Βορρά-Νότο ως μέλος των G-20.
Τι ακριβώς εκπροσωπούμε εμείς, δηλαδή;
Εμείς τους εκπροσωπούμε όλους. Γιατί ο αρχαίος πλούτος που έχουμε μας κάνει να συναντιόμαστε με όλους τους πολιτισμούς της Ανατολής, έχουμε πάρει κάτι από όλες αυτές τις κουλτούρες, ταυτόχρονα όμως, με την έννοια της πολιτικής κουλτούρας, βρισκόμαστε στο κέντρο της Δύσης. Η υποψηφιότητά μας να γίνουμε μέλος της Ε.Ε., οι επαφές μας στην Ασία, οι δεσμοί μας στη Μέση Ανατολή δεν είναι, με την έννοια αυτή, αντικρουόμενοι, αλλά δημιουργούν μια ολότητα. Γι' αυτό όσο 'γίνουμε δεκτικοί' σε όλα αυτά, όσο πιο δραστικά κινούμαστε σ' αυτά τα επίπεδα, τόσο πιο ενεργητικό ρόλο θα έχει η Τουρκία στην αναζήτηση της οικουμενικής τάξης. Για ένα πράγμα να είστε βέβαιοι! Απ' τη σκοπιά αυτής της αρχής -της δεκτικότητας-, καμιά χώρα στον κόσμο δεν έχει την ιδιαιτερότητα της Τουρκίας να αντιπροσωπεύει την εμπειρία της ανθρωπότητας. Εμείς είμαστε σίγουροι γι' αυτό και προχωρούμε στην εξωτερική μας πολιτική με αυτή την αυτοπεποίθηση.
Για αυτό το λόγο η παρέμβαση του Πρωθυπουργού μας πέρσι για το θέμα της Παλαιστίνης, η δίκαιη κραυγή του, βρήκε ανταπόκριση όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Για το λόγο αυτό το νέο όραμα που θέλουμε να εγκαθιδρύσουμε στη Μέση Ανατολή βρίσκει απήχηση σε κάθε γωνιά του κόσμου. Την ώρα που η Μέση Ανατολή διαμελίζεται, εμείς με το όραμα που έχουμε διακηρύξει, που διαμορφώνεται με την ισχυρή πολιτική βούληση που εκφράζει ο Πρωθυπουργός μας, γινόμαστε οι εκφραστές ενός διαφορετικού οράματος. Η Τουρκία προχωρεί στη διαμόρφωση σχέσεων 'ενοποίησης' με τους γείτονές της. Κι αυτό είναι ένα θέμα που σας αφορά πολύ.
Υπογράψαμε, όπως γνωρίζετε, τον περασμένο μήνα 51 συμφωνίες με τη Συρία. 48 συμφωνίες με το Ιράκ. Ποιος είναι ο στόχος μας; Ο στόχος μας είναι ο ακόλουθος: να πάψουν το Μάρντιν, η Ούρφα, το Γκαζιαντέπ να είναι χωμένα σε μια γωνιά σαν πόλεις συνοριακές. Να συναντηθεί το Άντεπ με το Χαλέπι, το Μάρντιν με τη Μοσούλη, το Χαλέπι με τη Λατάκεια και ακόμα πιο μακριά. Αυτή είναι η προσδοκία της τουρκικής κοινωνίας, αυτός είναι ο ορίζοντας της Τουρκίας.
Καθώς θα προχωράει η 'ενοποίηση' θα δούμε ότι αυτά που φαίνονται ως πολύ μεγάλες διαφορές στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μεγάλες διαφορές. Μοιραζόμαστε την ίδια κουλτούρα.
Και φυσικά θα σεβόμαστε τα σύνορα αλλά στα πλαίσια της φιλίας, ακριβώς όπως έγινε στην Ευρώπη, στην πορεία της δημιουργίας της Ε.Ε., θα νοηματοδοτήσουμε αυτά τα σύνορα στο πλαίσιο της φιλίας. Θα φροντίσουμε ώστε να πάψουν τα σύνορα να είναι 'τείχη', θα τα μετατρέψουμε σε αληθινές 'πύλες' με την έννοια των συνοριακών πυλών. Η πύλη είναι για να εισέρχεται κανείς, η πύλη μένει ανοιχτή.
Η Μοσούλη, η Αρμπίλ, το Κιρκούκ ως πέρα τη Βασόρα είναι μέρη όπου εξακολουθούμε να μοιραζόμαστε μυρωδιές και χρώματα. Ένας κάτοικος της Βασόρας θα μπορεί να σηκωθεί ένα πρωί και να φτάσει χωρίς καμιά δυσκολία ως την Εντίρνε (Αδριανούπολη) - σας το εγγυώμαι αυτό.
Ή πάλι, από την Υεμένη, που σήμερα θεωρείται ότι είναι μέσα σε κρίση, θα μπορεί να ξεκινάει κάποιος και να έρχεται μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας και Συρίας. Η Υεμένη δεν είναι για μας χώρα μακρινή.
Αυτό σημαίνει η αρχή της 'συμμετοχικότητας' που ανέφερα προηγουμένως. Δεν σκοπεύουμε να διαφεντέψουμε πάνω σε κανένα και δεν επιτρέπουμε να μας διαφεντεύει κανείς. Όμως, θα δώσουμε βαρύτητα και προσοχή ώστε η τάξη που θα δημιουργήσουμε να είναι μια τάξη όπου όλοι θα μετέχουν ισότιμα, όλοι τα συμβάλλουν. Κι επιθυμούμε η οικουμενική τάξη να υιοθετήσει αυτή την αρχή της 'συμμετοχικότητας'".
Σύνθεση
"Τρίτη αρχή. Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε 'συνθετικοί'. Οι μονοδιάστατες, μονόχρωμες τάξεις δεν έχουν πιθανότητα επιβίωσης. Την ερχόμενη εβδομάδα θα πάω στην Κροατία. Θα πραγματοποιήσουμε την τριμερή συνάντηση Τουρκίας - Κροατίας Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Την άλλη μέρα θα πάω στο Βελιγράδι, όπου θα πραγματοποιήσουμε τη συνάντηση Τουρκίας - Σερβίας - Βοσνίας Ερζεγοβίνης.
Αν θέλουμε να εγκαθιδρυθεί μια καινούρια τάξη στα Βαλκάνια, πρέπει πρώτα να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τις 'συνθέσεις'. Να υιοθετήσουμε μια προσέγγιση όχι βασισμένη στις προκαταλήψεις, στις αναμνήσεις των πόνων του παρελθόντος, αλλά μια προσέγγιση που να κοιτάει προς το μέλλον, που να διαμορφώνει έναν ορίζοντα και να φέρνει κοντά τα διαφορετικά στοιχεία.
Πιστεύουμε στην ιστορία από την οποία προερχόμαστε. Εμείς ενστερνιζόμαστε την ταυτότητά μας με όλα τα στοιχεία που την αποτελούν και τη δομούν".
ΠΗΓΗ: Στο ΔιαΔίχτυ
